Lirydy są najważniejszym wiosennym rojem meteorowym. Po ponad trzech miesiącach ciszy ich pojawienie się jest prawdziwa atrakcja dla obserwatora meteorów pomimo że typowa ich aktywność zawiera się w granicach ZHR 15-25.
Jednocześnie coraz cieplejsze kwietniowe noce sprzyjają pierwszym obserwacjom. Lirydy pojawiają się na niebie około 16 kwietnia i pozostają aktywne do 26 kwietnia. Maksimum przypada zazwyczaj w nocy z 21 na 22 kwietnia. Tegoroczne maksimum wystąpi nieco później: w środku nocy z 22 na 23 kwietnia w okolicach godzin 00:00 - 02:00. (maksimum lambda słońca 32.32 stopnia). W statystycznym ujęciu w ostatnich kilkunastu latach w maksimum tego roju ZHR wynosiło wartość między 23 a 14.
W tym roku Esko Lyytinen przewiduje że maksimum Liryd może być nieco wyższe niż zwykle - być może nawet osiągną poziom aktywności ZHR 90 widziany w roku 1982.
Lirydy to najstarszy znany rój meteorów, pierwsze zapisy dotyczące jego aktywności pochodzą sprzed 2600 lat. Jest to też rój nieobliczalny i niekiedy pozytywnie zaskakujący. Raz na kilkadziesiąt lat zaskakuje on obserwatorów niezwykłymi wybuchami aktywności. Najczęściej wspominany jest wybuch z roku 1982 kiedy to w krótkim czasie ZHR Lirydów podskoczył do wartości 90. Jeśli zagłębić się bardziej w stare zapisy to odnaleźć mocna starsze i jeszcze bardziej spektakularne wybuchy tego roju. W danych IAU MDC figurują 4 wybuchy aktywności. Prócz wspomnianego wybuchu z roku 1982 znajdujemy tam również wybuch z 1945 roku z ZHR=97, wybuch z 1922 roku z ZHR równym 800(! ) i starszy porównywalny z nim wybuch z roku 1803 z ZHR równym 860.
Wychodząc pod niebo nocami 21-23 kwietnia warto pamiętać że noc przynieść może zupełnie niespodziewane widowisko. Podczas standardowych maksimów aktywność Lirydów zależna jest od faktycznego momentu w którym występuje najwyższy ZHR ale w tym roku może być inaczej - dlatego szczególnie zachęcam do obserwacji.
Radiant roju w momencie maksimum leży na pograniczu gwiazdozbiorów Herkulesa i Lutni, mniej więcej w połowie drogi miedzy czworobokiem Herkulesa i gwiazda beta Lyrae. Meteory są dość szybkie i raczej jasne, prędkość geocentryczna wynosi 49km/s a współczynnik masowy równy jest 2.1 . Najlepsze warunki do obserwacji występują w drugiej połowie nocy kiedy to radiant wznosi się bardzo wysoko nad południowo-wschodni horyzont. Obiektem który odpowiada za istnienie roju jest kometa C/1861 G1 Thatcher. Modelowanie strumienia jest bardzo trudne, danych obserwacyjnych jest niezbyt wiele, co więcej meteory z roju Lirydów poruszają się po bardzo wydłużonych orbitach i nawet niewielkie błędy obserwacyjne maja ogromny wpływ na wyniki obliczeń.
